راهنمای صحیح پایین آمدن از کوه:

راهنمای صحیح پایین آمدن از کوه:

 

 اگر پیش از حرکت و به خصوص در هنگام پایین آمدن از کوه و در طی مسیر، پاره ای احتیاط های مقدماتی رعایت شود می توان از بروز بسیاری از پیشامدهای خطرناک در کوه پیشگیری کرد. توصیه های مهم : موقع پایین آمدن از کوه، گام هایتان را کوتاه و کنترل شده بردارید تا کمترین تاثیر را بر محیط بگذارید.قدم های برداشته شده در سرازیری باید متعادل تر از قدم هایی باشد که تنها تحت تاثیر قوه ی جاذبه و بی اختیار برداشته می شود... گام های متعادل از بروز خستگی زود رس جلوگیری کرده و انرژی شما را حفظ می نماید.در این نوع حرکت هیچ وقت نباید پای را بر زمین سابید یا استخوان ها و عضلات را بی جهت به حرکت در آورد.حفظ تعادل باید بصورتی عملی شود که در صورت احساس سستی زمین در زیر پا بلافاصله خود را به عقب کشیده و حرکات بعدی بدن را تحت کنترل قرار دهید. موقع کوهپیمایی و به خصوص هنگام پایین آمدن از کوه ، آرام و راحت حرکت کنید و مرحله به مرحله استراحت کرده و از مواد غذایی کالری زا برای تجدید قوا و انرژی کمک بگیرید.هنگام فرود از کوه ، استراحت را فراموش نکنید، زیرا در پایین آمدن به زانوها بیشتر فشار وارد می شود.

به استراحت در سرازیری به همان اندازه استراحت در بالا رفتن از کوه اهمیت دهید.هنگام فرود آرام ،از قرار دادن دست ها در جیب جدا خودداری کنید.در شیب های تند به صورت زیگزاگ حرکت کنیدتا شیب مسیر شکسته شود. هنگام شن اسکی و فرود از سنگ ریزه ها، بدن را به عقب متمایل کنید و مواظب پرتگاهها و موانع باشید.سعی کنید از ریزش سنگ به پایین خودداری کنید و قبل از گرفتن آنها به عنوان تکیه گاه از محکمی آنها مطمئن شوید.در صورت ریزش سنگ، دیگران را با فریاد"سنگ" مطلع نمایید.هر چند پایین رفتن از مسیر های شن اسکی می تواند لذت بخش باشد ولی تکه های سنگ و شن ممکن است وارد کفش شما شده و در ادامه مسیر برای پاهای شما مشکل ایجاد کنند.از مسیر های شن اسکی حتی در تابستان هم کمتر استفاده کنید.

هنگام پایین آمدن از کوه، از چوبدست یا باتوم جهت کاهش فشار روی زانوها و حفظ تعادل استفاده کنید.سعی کنید قدم ها را با مکث بردارید و در شیب های تند روی هر پا اندکی استراحت نمایید.در سرازیری ها از تمام سطح پا استفاده کنید و از حرکت با بغل پاها خود داری کنید.پاها را روی زمین نکشید، بلکه اندکی از زمین بلند کرده و دست ها را برای حفظ تعادل،آزاد نگه دارید. هنگام فرود وزن شما و کوله پشتی به شدت روی ران، زانو و به طور کل پاها وارد می شود.انگشتان جمع شده و تکان های گوناگون بدن به بالای ستون مهره ها حرکت کرده و همه بدن را تکان می دهد.

بندهای شانه کوله پشتی خود را محکم کنید، زیرا اگر کوله پشتی مدام جا بجا شود تعادلتان بهم می خورد.از دویدن در سرازیری ها جدا" خودداری کنید.این کار آسیب جبران ناپذیری به مفاصل و استخوان های پایتان وارد می سازد. در شیب های تند، آرام و سنگین قدم بگذارید.عضلات پایتان را شل نکنید. بهترین راه برای پایین آمدن آن است که زانو ها را کمی خم کنید و کمر را صاف نگه دارید(راه رفتن میمون وار). مراقب شیب های علفزار خیس باشید، زیرا بسیار لغزنده است.

چنانچه با شیب تند صخره ای درگیر شدید و مجبور هستید در یک ردیف حرکت نمایید باید فاصله را آنقدر کم کنید که چنانچه سنگی از جای اصلی خودش جدا شد فاصله افراد آنقدر نباشد که سنگ شتاب بگیرد. هنگام حرکت در سرازیری کوه، داخل پوتین، جوراب ضخیم و نرم دیگری پوشیده و با بستن محکم بند کفش از حرکت اضافی پا در پوتین جلوگیری کنید.موقع پایین آمدن از کوه است که خراش های پوستی ایجاد می شود و مفصل زانوها جا بجا شده و مچ پا می چرخد، از این رو سرعت در سرازیری نباید خیلی بیشتر از سرعت در سربالایی باشد.چنانچه هنگام پایین آمدن از کوه، کفش پنجه پایتان را می زند، توقف کنید و بند کفش خود را محکم کنید.

کوهپیمایی در شرایط زمستانی تفاوت های زیادی با کوهپیمایی در فصل های دیگر دارد، چراکه کوهنورد با مشکلات گوناگونی در هنگام صعود و فرود از کوه مواجه می شود. مثلا باید از حرکت روی مسیر های بهمن گیر خودداری کنید.هنگامی که از بین دیواره های یک دره عبور می کنید، از مسیر های مابین درختان مسیر بهمن گیر حرکت کنید.در پایین آمدن از سطح های برفی با شیب زیاد،چنانچه شخص نتوانست پشت به شیب پایین بیاید،باید فورا" چرخیده و رو به شیب با کوبیدن پاشنه کفش به برف و درست کردن جا پا و تکیه بر روی دست ها پایین بیاید. در جاهایی با شیب کم و بدون خطر می توان با کف کفش به طرف پایین لیز خورده و پایین آمد.

سرعت این حرکت را می توان با بالا آوردن نوک کفش ها و کم و زیاد کردن فشار پاشنه ها تنظیم کرد.در صورت لیز خوردن در سطح پر شیب برفی باید فورا" به طرف سطح شیب دار برگشته و با دست ها به سطح تکیه کرد و نوک کفش ها را با کمی فاصله از هم به سطح برف فشار آورد. برای این کار باید سر و گردن و بالا تنه را از سطح برف دور نگه داشته تا نوک کفش ها بهتر به برف گیر کنند.برای انجام بهتر این کار تمرکز ضروری است.

باتشکر فراوان ازانجمن پزشکی کوهستان ایران