اولین سخن

صعود، نوعی رزم است.

صعود نوعی اعلام آمادگی است برای غلبه ی جوانمردانه بر ناجوانمردانه ها.

کوهنوردی، ورزش است؛

اما بیش از آنکه ورزش باشد، زندگی ست؛ دست و پنجه نرم کردن با مشکلات است.

از نفس نیفتادن، بر خستگی ها غلبه کردن، در هر جایی که جایی نیست، بیتوته کردن، دنیا را به قدر یک کیسه خواب دیدن، سفره های پهناور را به لقمه های محقر مطبوع تبدیل کردن...