حد و مرز خود را بشناسیم . . .
Ueli Steck
انجمن پزشکی کوهستان ایران: یولی استک Ueli Steck که این روزها به خاطر اولین صعود سولو جبهه جنوبی آناپورنا در محافل خبری خارجی نام او بر سر زبان هاست یکی از کوه نوردان تاپ دنیا محسوب میشه که با صعودهای سخت و سریع به سبک آلپاین غریبه نیست و شاید شهرت او به خاطر صعودهای سولو در جبهه شمالی قلل آلپ باشه که به شکل حیرت آوری سریع بوده اند. شاهکارهای "سریع و سبک" او در کوه نوردی مدرن همچون صعود سولو در جبهه شمالی آیگر Eiger در سال ۲۰۰۸ در مدت زمان تنها ۲ ساعت و ۴۷ دقیقه و صعود سولو شیشاپانگما در سال ۲۰۱۱ تنها در عرض ۱۰ ساعت و نیم از آن جمله هستند.
این کوه نورد ۳۷ ساله سوئیسی که در تاریخ ۹ اکتبر (۱۸ مهر) موفق به صعود تاریخی جبهه سخت جنوبی آناپورنا به ارتفاع ۸،۰۹۱ متر شده بود در تازه ترین گزارش ارسالی خود مسیر خود را مسیر نیمه تمام لافای اعلام کرده است. مسیر لافای که در پاییز سال ۱۹۹۲ از طرف دو کوه نورد برجسته فرانسوی ژان کریستوف لافای (Jean-Christophe Lafaille) و پیر بگین (Pierre Beghin) مورد تلاش قرار گرفت، خط مستقیمی در جبهه جنوبی آناپورنا ست که یولی استک توانست این مسیر را بعد از ۲۱ سال در مدت زمان ۲۸ ساعت (رفت و برگشت از بیس کمپ پیشرفته) به سبک آلپاین و به شکل سولو تکمیل کند.
یکی از بزرگترین و قوی ترین داشته های یولی اینست که او همیشه حد و حدود خود را در ارتفاع می شناسد. او بسیار دقیق و محاسبه گر بوده و می داند که توانایی چه کاری را دارد و توانایی چه کاری را ندارد و کسی ست که خود را به حد و مرز جایی نمی کشاند که خطرناک و ناشناخته باشد. او می گوید:
" فکر کنم بالاخره حد و مرز خودم را در ارتفاع شناخته ام، اگر کمی سخت تر از آنچه به نظرم می رسد صعود کنم، خودم را به کشتن خواهم داد. این صعود فنی به سبک خوب همان چیزی بود که می خواستم."
یولی در اولین روز صعود خود تا ارتفاع ۷،۰۰۰ متری پیشرفت و چادرش را به خاطر برف و غبار ناشی از باد شدید در داخل یک شکاف یخی برقرار کرد و بعد از یکی دو ساعت که تاریکی حکمفرما شد، باد از وزش افتاد و زمان صعود دوباره برای یولی از راه رسید. او مسیر دیواره را در پیش گرفت و می دانست که صعود این دیواره در مسیر لافای در تاریکی شب مشکلی ندارد. یولی در این صعود به جای تعقیب مسیرهای ترکیبی دشوار از مسیرهای واضح آبروی یخی استفاده کرد و بلاخره به قله ۸،۰۹۱ متری آناپورنا رسید. جاهایی بودند که ضخامت یخ خیلی نازک بود و جاهایی بودند که چند سانتی متر برف روی یخ رو پوشانده بود اما به جای فکر کردن به درجه سختی مسیر او تنها بر روی زمان تمرکز داشت، چون این صعودها با صعودهای تیمی که همطناب هستند دو مقوله کاملا جدا از هم هستند.
لازم به ذکر است که طبق گفته های یولی استک در سایت شخصی او، دو شرپا به نام های تنجی و نیما مسئول رساندن تدارکات تا بیس کمپ پیشرفته در ارتفاع ۵،۰۰۰ متری بودند. به غیر از شرپاهای یاد شده سه نفر دیگر همراه یولی بودند: دن (Dan Patitucci) و جونا (Jonah) که مسئول تهیه تصاویر بودند و دان بووی (Don Bowie) که همنورد او بود اما بعد از اینکه آن دو به برگشراند (Bergschrund) رسیدند، دان در مواجهه با رخ جنوبی گفته بود که صعود این مسیر از لحاظ فنی بدون طناب بسیار سخته و او نمی تونه بیشتر از این ادامه بده و بنابراین یولی به تنهایی مسیر را صعود کرده بود.
یولی می گوید که "ابتدا برای من هم سخت بود تا صعود را به شکل سولو ادامه دهم اما شرایط مناسب جوی این کمک را به من کرد تا بر روی صعود تمرکز کنم." دان و یولی چند هفته قبل برای همهوایی تا ارتفاع ۶،۱۰۰ متری صعود کرده بودند و چادر، طناب، چراغ خوراک پزی و چیزی برای خوردن در آن ارتفاع گذاشته بودند به همین خاطر هم یولی توانست چادر و چراغ خوراک پزی رو همراه خود ببرد و بقیه وسایل را همانجا به یک قلاب بند کند. او حتی کیسه خواب رو هم به خاطر وزن آن به همراه خود نبرده بود. البته باید اضافه کرد که یولی در این صعود ۶۰ متر طناب ۶ میلی متری، دو عدد پیچ یخ، چند تا کارابین و اسلینگ، قلاب آبلاکوف، چاقو، کلاه کاسک، کرامپون، تبر یخی، هارنس، کاپشن پر، دستکش پر، چادر، چراغ خوراک پزی، یک عدد کارتریج گاز، تلفن ماهواره ای، کرم ضد آفتاب، چراغ پیشانی و باطری اضافی، کیت کمک های اولیه، سه تا پاور بار، سه تا نوشیدنی انرژی زا، نوشیدنی و صد گرم پنیر به همراه خود برده بود. او حتی می گوید در مسیر خود می خواسته عکس بگیره که بخاطر شیب زیاد و خطر سقوط یکی از دستکش های پر خود و دوربینش را از دست داده بود و مجبور شده بود دستکش پر باقی ماندش رو به نوبت به دستهاش بپوشه.
نهایتا یولی می گوید وقتی که هنوز شب بود به گرده منتهی به قله رسیده و در حالی که با ارتفاع سنج خود همه چیز رو به دقت بررسی می کرده متوجه شده در بالاترین نقطه ایستاده است. او حتی نمیدونه چند طول طناب بر روی دیواره صعود کرده چون از طناب برای صعود استفاده نکرده بود و کمتر از ۵ دقیقه در قله سپری کرده و سریعا به طرف پایین رهسپار شده بود. یولی وقتی به برگشراند رسیده بود دن، تنجی و دان به دیدنش اومدند. آنها تمام مسیر او را با دوربین تعقیب کرده بودند و حالا تنجی با یک سیب و نان و نوشابه از او پذیرایی می کرد.
البته باید متذکر شد که این کوه نورد خارق العاده که خود را در این صعود خوش شانس میداند در یک مصاحبه خواندنی و تلفنی با سایت planetmountain در امتیاز دهی به دلخوشی، سختی و ریسکی که در این صعود داشته از ده امتیاز ممکن به ترتیب ۸ امتیاز به دلخوشی، ۵ امتیاز به سختی و ۷ امتیاز به ریسک می دهد.
منابع:
http://www.ukclimbing.com/news/item.php?id=68412
http://www.uelisteck.ch/en/item/17-9-oktober-2013-gipfelerfolg-an-der-annapurna-suedwand.html
http://www.explorersweb.com/everest_k2/news.php?url=ueli-stecks-annapurna-south-face-solo-ne_138174925
http://www.planetmountain.com/english/News/shownews1.lasso?l=2&keyid=41296
http://www.theguardian.com/world/2013/oct/13/ueli-steck-annapurna-greatest-himalayan-ascent
مطالب قبلی از این صعود:
تلاش بر روی جبهه جنوبی آناپورنا
موفقیت یولی استک در جبهه جنوبی آناپورنا
----------------------------------------------------------
پی نوشت: در صعود سال ۱۹۹۲ لافای همنورد خود بگین را به خاطر سقوط از ارتفاع ۷،۵۰۰ متری از دست داد و مجبور شد به تنهایی و بدون ابزار به پایین برگردد. در حادثه ۱۹۹۲ آناپورنا دو کوه نورد فرانسوی بعد از شرایط بد جوی تصمیم به بازگشت می گیرند که در حین فرود بگین به همراه تمامی ابزارهایی که داشتند سقوط می کند و لافای بعد از چهار روز مبارزه با شرایط سخت بلاخره به طرز معجزه آسایی موفق شد خود را زخمی اما زنده از شر جبهه جنوبی و دیواره خلاص کند.
